Dat was de voorlopige werktitel van mijn artproject. Ik wilde persoonlijke kunst maken, met fotografie als basis. In mijn vorige blog (hidden boundaries 1) kun je meer lezen over de achtergrond van het project.
Daarin deelde ik de foto's die ik maakte, bewerkte en printte. Ik verwachtte binnen de kortste keren aan de slag te gaan met die foto's; ze te bewerken met water, vuur, ijs, aarde, lijm, verf ect. En dat er een prachtige serie zou ontstaan die precies mijn gevoel weergaf... YES .... Het pakte anders uit...
Ten eerste kwam ik er al snel achter dat de werktitel niet klopt. Dit proces omvat zoveel meer dan mijn probleem met grenzen aangeven en alle gevolgen van dien. Het gaat veel meer over bevrijding van de beperkingen die ik mezelf jarenlang oplegde. Misschien moet ik nieuwe foto's maken... of een andere insteek kiezen... begin ik weer helemaal opnieuw. De titel is wel het laatste waar ik nu mee bezig ben. Die zal vanzelf ontstaan als het project verder gevorderd is, misschien pas als het af is. Als het ooit af komt. En dat is allemaal ok.
Waar ik dus achter kwam is dat deze dingen alles nodig hebben behalve een vooropgezet plan. Ik heb een paar foto's bewerkt zoals ik het bedacht had, maar het voelt precies als dat.... bedacht. Mijn doel is nu vooral eerst te voelen wat er wil ontstaan en dat gevoel volgen; of het nu is wat ik had bedacht of niet. Waarschijnlijk niet. Welke kant het dan op gaat? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. En dat is ook ok.
Ik hoop dat je niet teleurgesteld bent, al denk ik het niet. Tenslotte ben je mij gaan volgen omdat je een inkijkje in het proces beloofde en wel .... dat is precies wat het is! Het is nog maar net begonnen en het laat zich niet dwingen. Toch voel ik wel dat er iets gebeurt en ben ik - net als jij waarschijnlijk - nieuwsgierig waar het uitkomt. Maar het zit nog ergens van binnen. Wanneer het naar buiten komt? Ik zou het niet weten... Blijf je erbij?
