Zielsverlangen (deel 4 - slot)

En dan is kaartje 3, het laatste kaartje, aan de beurt. Deze voelt anders dan de andere 2. Waar ik bij de andere 2 kaartjes een bevrijdend, positief gevoel had is dat bij dit kaartje anders. Als ik het tegen mijn borst houd en voel wat het woord teweegbrengt voel ik beklemming; een drukkend gevoel in mijn keel. Dat maakt me nieuwsgierig, maar het zorgt er ook voor dat ik moeilijk in mijn gevoel kan blijven en gelijk naar mijn hoofd schiet. Iets wat eigenlijk hoort bij mijn oude manier van leven maar wat blijkbaar ook een automatisme is op het moment dat het lastig wordt. 

PLEASEGEDRAG

Ik heb inmiddels voldoende innerlijk werk verricht om te weten waar de schoen wringt. Erkenning is iets waar ik van kinds af aan al hard voor heb gevochten. Als jongste telg uit een groot gezin was het niet eenvoudig om gezien te worden, laat staan geprezen te worden om mijn prestaties. Zo ontstond pleasegedrag en het is nog maar een paar jaar geleden dat ik me realiseerde dat ik dat nog steeds vertoonde. Ik heb er hard aan gewerkt om dat achter me te laten, maar blijkbaar zijn het toch hardnekkige patronen die zich niet zomaar aan de kant laten zetten. 

KRAMP

Maar hoe ga ik dan om met dit verlangen? Ik wil het niet vervullen vanuit de kramp van de behoefte om gezien en erkend te worden. In de voorgaande delen van deze blogserie beschreef ik al dat er een probleem ontstaat als je anderen nodig hebt voor het vervullen van je zielsverlangen. In dit geval is dat zeker zo. Als ik communiceer met mijn (potentiële) klanten vanuit de behoefte aan erkenning, dan ontstaat er niet dat gevoel dat ik zo graag wil overbrengen, namelijk dat ik verbinding wil maken. En vanuit die verbinding mijn werk als fotograaf te doen. 

WIJSHEID

De vraag dient zich aan of dit wel echt een zielsverlangen is of een diepgewortelde behoefte. Dat is een essentieel verschil. Ik besluit er een poosje mee op mijn meditatiekussen te gaan zitten. Ik steek een kaars aan en dim het licht, adem naar die lichaamsdelen die mij duidelijk maakten dat er iets is met dit woord, met dit verlangen. Ik vraag om wijsheid. En die komt!

EIGENWAARDE

Het wordt me duidelijk dat er op zich niks mis is met de behoefte aan erkenning. Ik zoek de bevestiging dat ik iets heb betekend voor een ander, dat mijn inspanningen iets positiefs teweeg hebben gebracht. En dat mag. Ik leg mijn ziel en zaligheid in mijn werk en het is heel natuurlijk dat ik ernaar verlang te zien dat dat effect heeft. Waar het misgaat is op het moment dat ik mijn eigenwaarde eraan ga verbinden. Wat als ik de erkenning niet krijg? Ga ik dan twijfelen aan mezelf? Trek ik de conclusie dat het niet goed genoeg was wat ik heb gedaan? Dat ìk niet goed genoeg ben? Als het gaat om erkenning dan gaat het er in de eerste plaats om dat ik mezelf die erkenning geef. Dat ik mijn talent erken, geloof dat ik iets te bieden heb waar de wereld (ok, een deel daarvan) op zit te wachten. Dat ik een unieke missie heb die zo perfect bij mij past dat alleen ik die missie kan volbrengen. 

MISSIE

Het kaartje met 'ERKEND' erop geschreven mag blijven. Het is een zielsverlangen dat past bij mijn missie. Niet alleen streef ik vrijheid en waarde toevoegen aan de levens van anderen na. Ik neem mezelf volledig serieus, ik geloof in mezelf en erken mijn talent om te doen wat ik doe. Op een manier die klanten aantrekt die bij mij passen. Klanten die heel bewust voor mij kiezen en bereid zijn de investering te doen die daarbij past. Dat pakketje levert alle erkenning die ik nodig heb.

VERTROUWEN

Met dit derde kaartje is een eind gekomen aan de zoektocht naar mijn zielsverlangen van dit moment. Is daarmee het proces afgerond? Welnee, het is pas net begonnen. Ik zet pas net de eerste stappen op dit nieuwe pad en weet nog niet waar me dat gaat brengen. Maar voor het eerst in mijn leven kan ik oprecht zeggen dat dat ok is. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik op dit moment precies daar ben waar ik moet zijn en kijk uit naar wat er gaat komen.